Obowiązki rodziców wobec dorosłych dzieci

21-10-2008

Małe dzieci - mały kłopot, duże dzieci - duży kłopot. Z tym stwierdzeniem zgadza się większość rodziców, niezależnie od tego, czy ich pociechy mają dwa czy trzydzieści dwa lata. Wydawać by się mogło, że z chwilą, gdy nasze dzieci staja się dorosłe, spada nam z barków większość rodzicielskich obowiązków, ale czy tak jest naprawdę?

Pierwsza sprawa: utrzymanie. Według obowiązującego w Polsce prawa na rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny wobec dzieci, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie. W praktyce oznacza to, że dziecko, które ma 18 lat, ale jeszcze się uczy lub szuka pracy, a jego środki finansowe nie wystarczają na utrzymanie, może zażądać od rodziców alimentów. Rodzice muszą także zaspokajać potrzeby dorosłych dzieci w zależności od ich usprawiedliwionych potrzeb oraz ze względu na własne możliwości finansowe. Jeżeli dziecko ma męża lub żonę, to oni są zobowiązani do pokrywania kosztów utrzymania współmałżonka, ale w przypadku, gdy – jak to często bywa – oboje młodzi nie pracują, ale uczą się lub studiują – każde z nich może zażądać alimentów od swoich rodziców.

Sprawa druga: prawo do wspólnego mieszkania. Jeśli dorosłe dziecko może się samodzielnie utrzymywać, jego rodzice wcale nie muszą zgadzać się na wspólne mieszkanie w ich domu. Inaczej jest w przypadku, gdy dziecko znajduje się w trudnej sytuacji – wtedy brak zgody na wspólne zamieszkanie jest oceniany przez sąd jako niezgodny z zasadami współżycia społecznego i w takich sprawach zazwyczaj staje on po stronie dziecka. Warto przy tym pamiętać, że dorosłe dziecko mieszkające razem z rodzicami ma obowiązek pomagać im w prowadzeniu gospodarstwa domowego, a jeśli ma dochody z własnej pracy, powinno „dokładać się” do wspólnego rodzinnego budżetu.

Kwestia trzecia: prawo do majątku. Dorosłe (ale także nieletnie) dziecko nie ma żadnego prawa do majątku swoich żyjących rodziców. Jeżeli dzielą oni majątek (np. po rozwodzie) nie muszą brać pod uwagę swoich dzieci, dzielą majątek tak, jak chcą albo tak, jak postanowi sąd.

Kwestia czwarta: prawo do majątku po śmierci rodziców. Dzieci są jednymi z podstawowych spadkobierców ustawowych, dlatego też w przypadku, gdy zmarły rodzic dokona w testamencie zapisu osobie nie będącej tzw. spadkobiercą ustawowym dziecko ma prawo domagać się od niej tzw. zachowku. Jego wysokość stanowi połowę sumy, jaką dziecko otrzymałoby na mocy dziedziczenia ustawowego. Dziecko, które otrzyma zachowek, nie jest w świetle prawa spadkobiercą, więc na przykład nie odpowiada za długi spadkowe.

Kwestia piąta: podział majątku. Wielu rodziców dokonuje darowizn na rzecz swoich dzieci: przepisuje na nich mieszkanie, dom czy samochód. Warto jednak pamiętać, że w świetle obowiązujących przepisów żaden człowiek nie musi sporządzać testamentu, nie musi też za życia dzielić swojego majątku. Rodzice robią to głównie dlatego, aby zaoszczędzić swoim dzieciom „ciągania się po sądach” po ich śmierci. Jeżeli jednak obawiamy się, że po dokonaniu darowizny zostaniemy wyrzuceni z własnego domu, zadbajmy o odpowiedni zapis (tzw. dożywocie) w akcie darowizny, albo po prostu... nie dajmy się namówić na jej dokonanie.

Adrianna Buniewicz / Senior.pl

Zgłoś błąd lub uwagę do artykułu

Tagi: alimenty, darowizna, spadek, zachowek, utrzymanie dzieci

Zastrzeżenia odpowiedzialności

Podziel się:

Wersja do druku Dodaj link na swojej stronie Kanał RSS

Zobacz także

Skomentuj artykuł:

Komentarze mogą dodawać wyłącznie osoby zalogowane.
Jesteś niezalogowany: zaloguj się / zarejestruj się

Komentarze

15:24:07, 23-10-2008 Rick7

Atykuł mówi jak stanowi prawo, jest to logiczne i co do tego nie ma chyba nikt wątpliwości. Gorzej jak zaczyna się to prawo naginać do konkretnej sytuacji. Znam wiele przypadków, kiedy w celu osobistej korzyści czy też własnej wygody "w świetle obowiązującego prawa" czyni się krzywdę tym, których to dotyka. Nie mówię tu o takich przypadkach kiedy to młody - pozbawiony skrupułów - człowiek potrafi zapędzić do sądu ojca, matkę w celu wydębienia alimentów. Oczywiście takie przypadki się zdarzają i to chyba dosyć często. Bywa też na odwrót, kiedy to ojciec alkoholik wykorzystuje swoje dzieci, aby go utrzymywać.
Nie wszystko można ująć w paragrafy, procedury itp, gdyż nie ma takiej ustawy, która wyczerpałaby przeróżne sytuacje dyktowane przez życie. Wydaje się, że te wszystkie - sygnowane m/innymi przez media - porady, panelowe dyskusje takie jak "super niania", "rozmowy w toku" o beztresowym wychowaniu, obowiązkach rodziców prowadzą do wynaturzenia tego co od zarania wieków dyktuje zdrowy rozsądek, poszanowania hierarchii rodzinnej i swojego miejsca w szeregu. Zwróćmy w tym miejscu uwagę na fakt, że coraz więcej mówi się o prawach młodego pokolenia, prawa do samostanowienia i samodecydowania o sobie, a coraz mniej o jego obowiązkach i kształceniu jego odporności na przeciwności losu, które w dorosłym życiu niewątpliwie go spotkają. Dziś każdy rodzic - co jest zrozumiałe - chciałby swoim dzieciom ułatwić start w dorosłe życie zapominając o edukacji życiowej, wyrabianiu odpowiedzialności za swoje postępowanie, hartowaniu swojego ego, aby mógł sam stawiać czoła problemom, które go spotkają.
Spotkałem się z takimi przemyśleniami (wielkich tego świata), że w psychice człowieka należy wykształcić konstruktywne myślenie, które będzie motorem jego w przyszłości działania. To, co myślimy o sobie, staje się prawdą. Każda powstała w nas myśl tworzy naszą przyszłość. Sami przecież tworzymy pewne sytuacje, a potem gdy coś nie wychodzi obwiniamy innych ludzi. Stąd powiedzenie, że należy myśleć pozytywnie. Jeśli w naszych umysłach stworzymy spokój, harmonię i równowagę znajdziemy je również w życiu. Ktoś powiedział, że wszechświat zawsze wspiera każdą myśl, którą zechcemy pomyśleć i w którą zechcemy uwierzyć. Inaczej mówiąc, nasza podświadomość akceptuje wszystko, co wybierzemy budując nasze przekonania. Nawet te złe, jeżeli takie jest nasze nastawienie. Wszyscy mówią, że marzenia się spełniają, lecz większość z nas tego nie rozumie i traktuje jako slogan. A to przecież takie logiczne. Wystarczy chcieć i wierzyć w to co się chce osiągnąć. Człowiek ma szereg instrumentów do osiągnięcia celu. Przede wszystkim ma swój rozum i on mu podpowiada co trzeba mieć aby zrobić następny krok w osiągnięciu celu.
Dam przykład: Jeśli chcę sądzić, że moje życie jest puste i nikt mnie nie kocha, na pewno potwierdzi się to w moim życiu. Dlaczego? Ano dlatego, że samo takie nastawienie odstrasza ode mnie ludzi i nikt nie będzie chciał przebywać w moim towarzystwie. A skoro tak, to moje życie będzie puste, a już na pewno mnie nikt nie polubi.
W tym swoim komentarzu chciałem jedynie zauważyć, że mamy prawo liczyć na pomoc swoich rodziców, czy też swoich dzieci i w jakiejś części prawo chce to uchwycić stwarzając wykładnię prawną do załatwiania spornych rzeczy pomiędzy bliskimi sobie zainteresowanymi. Pamiętajmy jednakże, że wiele trudnych rodzinnych spięć można uniknąć przestrzegając wypracowanych przez wieki norm dotyczących relacji pomiędzy bliskimi.
... zobacz więcej
09:04:22, 03-05-2011 ~gość: 86.142.2.xxx

a co ze sprawa 30letniej corki alkoholiczki, ktora nie ma gdzie mieszkac, 1/3 zycia przemieszkala na 'koloniach' dla alkoholikow, mowie tu o osrodkach ktore nic nie daly, robi dlugi, kradnie, wymaga opieki lekarskiej glownie w wytrzezwieniu a kto za to placi???? RODZICE!!!! Co robic wtedy?????????????
11:51:08, 15-03-2019 wedplanner

Ja jako rodzic czuję obowiązek wydać swoją córkę za mąż. Oczywiście rozplanowuje już całą uroczystość. Nawet zespół na wesele został już wybrany. Połowę opłacam bo właśnie tak powinien zachować się dobry rodzic.
08:39:18, 15-04-2019 euzebia

Wiadomo, że rodzice dzieci dorosłych mają wobec nich zupełnie inne obowiązki niż wtedy gdy byli mali.
09:33:35, 12-12-2019 wesolysenior

Jak dzieci są dorosłe, to już obowiązki rodziców nie są takie duże. W końcu dzieci radzą sobie już same.

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Senior.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. Komentarze niezgodne z prawem i Regulaminem serwisu będą usuwane.